Monday, March 21, 2005

 

Maganda ba si Charlene Gonzales sa personal?

Kapag nalalaman ng mga tao na nagtatrabaho ako sa TV, madalas tanungin nila sa’kin kung maganda ba sa personal ang kanilang paboritong artista. Deep inside nagugulat ako sa tanong na’to kasi hindi ko naman minamasdan ang bawat artistang makakatrabaho ko para i-compare kung iba ba ang hitsura niya sa TV sa tunay na buhay. So to set the record straight – at para hindi ko na ma-experience ang standard na pagra-rundown ng mga pangalan ng artista at sasagot lang ako nang paulit-ulit ng “pareho lang” - walang pinagkaiba ang hitsura ng karamihan sa mga artista sa TV at sa personal.

Dalawa lang sa tingin ko ang exception to this rule: si Charlene Gonzales at si Dina Bonnevie. Si Dina una kong nakita sa Megamall nu’ng college ako. Hindi ko agad nakilala pero nabighani kaagad ako sa ganda niya at sa bearing niya (feeling niya siguro maraming nakakakilala sa kanya). Pero hindi ko talaga siya agad nakilala until nu’ng tinitigan ko talaga siya. At napa-aaahh na lang ako kasi iba talaga ang hitsura niya. Una, she’s taller in person kesa sa mai-image mo (baligtad kay Korina na sa tunay na buhay ay puwedeng magbalita habang nakatayo sa palad mo). At ang talas-talas ng features niya. Mas aakalain mo pa siyang si Cherry Gil kesa si Dina Bonnevie. Ganu’n din si Charlene. Sa TV naso-soften ang features niya kaya nagmumukhang very wholesome, very mabait ang dating (same with Dina kahit pa sa mga roles na nang-aapi siya). Pero in person bumbayin pala ang beauty niya. Don’t get me wrong, maganda pa rin siya – at may bearing talaga ng beauty queen. Kaya lang mas mukha siyang Miss Estonia or Miss Turkey kesa Miss Philippines.

One thing then about meeting artistas all the time, hindi na’ko nasa-starstruck unlike most people. ‘Yung housemate ko ngang si Thea nu’ng pinakilala ko sa crush na crush niyang si Jay-R (na ang apelyido ay Sallon) ay nanginig-nginig at halos ‘di makunan ang video message ni Jay-R para sa officemate ni Thea na magba-bridal shower at crush na crush din si Jay-R. Sa totoo lang, I don’t understand the whole Jay-R craze. I mean he’s really talented at may presence talaga ‘yung amboy (at naa-appreciate ko ‘yung fact na hindi siya Ingglesero despite having lived in the US for a long time, unlike some artistas na ang tagal-tagal na sa P’nas pero hindi pa rin daw marunong mag-Filipino). Maraming fans ni Jay-R ang magagalit sa’kin pero mukha siyang bungo. Actually, mas natatakot ako kay Jay-R sa reaction niya sa’kin kapag nabasa niya ‘to. Close kami, eh.

Hemingways, it’s not entirely true na hindi ako nasa-starstruck. May mga artistang who, unexpectedly, strike me differently once I meet them in person as compared to how they affect me nu’ng napapanood ko lang sila sa TV. Si Piolo hindi talaga ako nagaguwapuhan (again sorry sa milyung-milyong nagpapantasya sa kanya at kay Piolo na rin although hindi kami close). Pero nu’ng nakita ko siya sa isang bar one time, maygawd! Hindi ko pa agad na-realize na siya na pala ‘yung hunk na katabi ko pero nu’ng sumimple ako’t sumilip. Electricity! I love you, Piolo!!!

Surprisingly, ganyan din ang naramdaman ko nang na-meet ko si Close-Up boy Leandro Muñoz. Konti na lang yata nakakaalala sa kanya (mas sikat ‘yung brother niyang si Carlo).

Hindi ako fan ni Joey de Leon dati pero one time nakasabay ko siyang kumain sa taping nila ng “Kiss Muna” at naririnig ko ‘yung usapan nila ni Direk Bert Nievera about dreams. Sabi niya, “Ang dreams gift ‘yan, eh. Mga images na hindi mo naman nakikita kapag gising ka makikita mo kapag tulog ka na.” I thought, wow! This guy really has substance. Sa showbiz, siya ang isa sa few na kino-consider ko na totoong artist talaga. Hindi artista, ha. Artist.

Eto pa’ng isang ikinagulat ko ang impact sa’kin. Si Annabelle Rama. I mean growing up to her Bisaya-accented pagtataray on countless talk shows, on countless issues, naisip ko talaga na, “Ano ba’tong si Annabelle Rama?!?” Pero nu’ng nakita ko siya in person (considering na negative na ang expectation ko sa kanya, ha) she turned out to be a very beautiful and charming woman pala. Meron siyang presence that doesn’t come off as intimidating. Ang warm pa nga, actually.

Pero kung tatanungin ako kung sino talaga ang pinakaguwapong artista na nakita ko. It’s an artista na guwapo at funny at smart. He’s actually a descendant of National Artist Fernando Amorosolo. Tubong-Baguio pero ngayon ay based na sa Manila. Siya ang walang-iba kundi si Paolo Ballesteros. And I don’t say this just because I have a picture of him displayed on my bedside table. I love you, Paolo!!!

Comments:
rey, hindi ako makapaniwala. nagtatagalog ka pala! hehehe rey, take care, all right?

isa ako dun sa mga yuppies na sinasabi mo. although mas masaya na ako ngayon. nothing to complain about.

hahaha! yaw ko din sa abs mwahaha!
 
ey pinky! nagtatagalog naman talaga ako, ha. in fact, hindi na nga ako makapagsulat ng straight english nor straight filipino.

hindi ko mabuksan myspace n'yo, sino po bang pinky kayo? hehe
 
kung may nakakakilala kay richard bonnin kapatid ni charlene gonzales wanted siya sa america dahil marami siyang kalokohan at ang kanyang napangasawa sa america. maraming tao naghahanap sa kanila dahil sa dami nilang utang. ginagamit nila ang mga tao sa america para mabuhay. sinisira nila ang magandang pangalan nang mga bonnin.
 
Hinahanap ko din sila kasi yan May Anne na asawa ni Richard Bonnin. plastic siya sa mga kaibigan niya. sa pilipinas marami na yan kalokohan. nakakahiya sila sa america pa nanbolabog. demanda mo sila para matoto!
 
We should sue Richard Bonnin and May Anne because they like to use other people's money. I know those two and you are right mangagamit sila nang mga tao. Nagtatago sila ngayon sa dami nilang kalokohan.
 
Post a Comment

<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?