I'm a Baby!

KAKAIBANG TRIP. Nagsimula kay Thea ang idea. Sabi niya mag-Sagada raw kami this weekend. Umoo naman ako agad kasi I’ve more time in my hands since Starstruck ended. Sunod na nayaya si Sheila. Briningap ang idea sa Launching ni Ryan-ni-Carlo sa Seafood Wharf at mukhang naengganyo naman du’n si Roy.

The week leading to the Sagada trip, excited na nag-surf ng more information about Sagada si Thea. Nag-text-text naman ako ng ilang UPM about it. Si Val din nakuhanan ng mga valuable tips. Pero kahit wala talaga kaming alam about Sagada, go na go na kami. Except perhaps kay Roy nu’ng simula, OK lang kami sa idea na this is a trip “to the unknown.”

JIMMY BONTOC. The original plan was to leave for Baguio Friday night. When I asked a friend about the best way to get to Sagada from Baguio, she said the best way is to take this obscure bus that leaves from the road between St. Luke’s and Trinity College. That same afternoon, Roy and I ventured into the wooded residential area behind Trinity College looking for this bus na walang istasyon. Nahanap naman namin (malapit siya sa Mr. Suave’s Gym) at nakapag-reserve ng seats for the next day.

The bus leaves for Bontoc 8:30PM so ang usapan 6:30 magkikita-kita sa Panay. Around 7PM dumating na’ko. A few minutes after si Roy. Then si Thea na medyo nangarag dahil buong araw daw siyang walang ginagawa sa office tapos nang maga-alas-sais na ay biglang natambakan siya ng projects. As usual si Sheila na lang ang wala. May 6PM meeting siya na nag-promise siyang eexitan after an hour.

Unexpectedly, dumating si Sheila 7:30PM sa Panay. Nahatid pa kami ni Sherwin sa bus. Sa totoo lang, the small bus parked in that not-so-common area added to the magic of the trip. Para siyang The Knight Bus o kaya ‘yung Platform 9¾ sa Harry Potter. Parang bus na konti lang ang pinapagpaalaman. At lahat ng masuwerteng makasakay, makakapunta sa isang enchanted place.

Naghihintay na lang kaming lumarga ang bus, eh, biglang nag-text pa ang Noynoy kay Thea. Andu’n daw siya sa tapat ng bahay namin. Kebs ni Thea kay Saguisag. Papunta siya kay Jimmy BONTOC!

MAGANDANG SIMULA. After twelve hours, narating din namin ang Bontoc. Most noticeable sa biyahe ang pagdaan sa Banaue kung saan walang kiyeme talaga akong nagmukhang turista’t tumayo sa bus para masilip ang 8th Wonder of the World. Na-disappoint ako sa simula kasi sobrang dami ng bahay sa gilid ng highway kaya nao-obstruct ang view ko pero meron pala talagang part sa bandang taas na tinatawag na “real view of Banaue” at du’n kitang-kita mo talaga ang nakakamanghang beauty nito. Naalala ko tuloy ‘yung sabi ng British volunteer ng GK: Sabi niya the Banaue Rice Terraces is far better than the Pyramids of Egypt because it was made by Bayanihan, not slavery.

Sa Bontoc ay agad naman naming nahanap ang jeep that will take us to Sagada. Isang oras na lang andu’n na kami! Dito sa sakayan ng jeep nakita ko ang isang aparisyon!

A young man, chinito, maputi, rosy cheeks, about 5’10” tall, lean na parang swimmer. May funky, edgy, layer-layer hairdo na naka-padapa. Naka-blue and white striped sweater at napapansin kong nangingiti-ngiti siya sa maingay na kulitan namin nina Thea, Roy at Sheila. Ang cute-cute niya talaga! Tawag ko sa kanya Japanese Boy kasi mukha talaga siyang Japanese Boy hihi!

ST. JOSEPH. Bumpy at dusty ang daan paakyat ng Sagada pero OK lang. We’re going to Sagada. At pagdating namin du’n, the place didn’t under-deliver from all expectations. I would imagine it was how Baguio would look like back when it wasn’t the sprawling, cosmopolitan city that it is now. It’s the right mix of rustic charm and just enough amenities to make it comfortable enough to live in.

Agad kaming nag-register sa Tourist Information Center kung saan nagbayad kami ng P10 each bilang tourist fee. Tapos nag-check-in na kami sa highly recommended St. Joseph Inn. Kumuha kami ng dalawang kuwarto at P150/head. Kung marami tayo next time puwede na tayong mag-cottage at P1500/night.

Pagkatapos ay nag-brunch kami sa isa pang highly recommended place, ang Yoghurt House. Dito namin unang na-experience ang sarap ng pagkain sa Sagada. Lahat fresh na fresh, lahat manamis-namis. Habang naghihintay ng inorder namin I can’t stop raving about Japanese Boy. Mahal ko na siya at this point. At parang aparisyong nakita ko siyang dumaan sa labas!

At bigla akong pinagalitan ng Roy. Gusto niya eh lumabas ako ng Yoghurt House, habulin si Japanese Boy at yayain siyang mag-lunch with house. Sa totoo lang, hindi ko naman nakita ‘yung point dahil satisfied na’ko na nakita ko siya. You don’t have to act on everything you feel, ‘di ba? Halos hindi pa humuhupa ang diskusyon nang pumasok sa Yoghurt House si Japanese Boy!

Ewan ko kung anong pumasok sa’kin pero the moment na tumingin sa’kin si Japanese Boy (kasi nakaharap ang upuan ko sa pinto), eh, nag-hi ako agad sa kanya. Niyaya namin siyang umupo with us. At nang malaman naming mag-isa lang siya, eh, niyaya na namin siyang sumama with us. Hindi ko na alam kung ano’ng nararamdaman ko nito. It was also at this moment na na-realize ko ang isang fact about Japanese Boy na apparently matagal nang alam nina Sheila, Thea at Roy. Japanese pala talaga siya. Yuuji. That’s his name. Ri. ‘Yan ang tawag niya sa’kin! “Ri! Ri! Aishite Masu!” I’m in love!!!

TO THE BATCAVE! After kumain, hindi ko na pinakawalan si Yuuji. Sinama na namin siya sa Sumaguing Cave. Hinanap namin si Dangwa, ang highly recommended guide naman na may alam pa kung saan puwede kumuha ng jutes. Pero ang sagot sa’kin ng nasa Tourist Information Center, “I’m sorry but Dangwa is drunk.” O, ‘di ba? Small town na small town!

Si Manong Egbert ang naging guide namin. Like most natives of Sagada, he talked to us in English. And like a trained guide, he knows conversational Japanese for my Yuuji. Short jeepney ride from the town proper ang cave. At sa tuktok ng jeep pa kami sumakay! Adventurous talaga ang drama namin. Meron pa kaming nadaananang version nila ng Banaue Rice Terraces na maganda rin!

Sa entrance, parang ordinary lang ‘yung cave. Gray stones all over tapos may inukit na silang steps pababa. Pero after the briefing namangha na talaga kami sa cave na itoh!

Bukod sa gasera ni Egbert at headlamp ko, wala nang ibang source of light sa cave. Madilim na talaga as you go further down the cave (around 150m daw ang lalim nito). Kapag lumingon ka nga sa mga nadaanan mo na, pitch-black na ang makikita mo. Inside the cave, pinaiwan na ang lahat ng gamit namin at mga sapatos. Pinili namin ang rutang tatawid ng tubig not knowing what it would entail. At talaga naming exploration ang naganap. May super-cold water kaming nilulusong, bumabaging-baging pa kami sa mga taling sadyang nilagay na ng mga guides para mas madali ang pag-navigate sa cave.

The trip ended in a dip sa pool inside the cave. Ang sarap-sarap!

From the Cave, nilakad na lang namin papunta sa Masferre Café. Dito kakaibang sarap na naman ang naranasan namin.

IN MASFERRENES. Sa halagang P90 meron na’kong sinigang na isang buong bangus at punung-puno na ng gulay. Heavenly din ang bagnet, pinakbet at Masferre Choco na inorder namin. Aliw naman si Yuuji sa Banana Catsup. Aliw naman ako sa kanilang homemade chili sauce gawa sa tinadtad na green labuyo at vinegar and oil. Bumili nga’ko ng isang bote, eh.

MAY MENINGGO BA SA SAGADA? ‘Yan ang tanong ni Roy sa’kin the day before we left. Typical Roy, ‘di ba? Naaning-aning daw ang mommy niya. In fact, paalis na lang siya ay nag-text pa ito sa kanya ng, “Do you think your invincible?” At least mas naiintindihan na natin kung saan nagmula ang ganyang ugali ni Roy.

Tiyak na naaning-aning talaga ang mommy ni Roy kung nalaman niyang from Sagada ay pumunta kaming Baguio the next day. 1PM ang last trip from Sagada. At mantakin n’yong pitong oras ang biyahe to Baguio! Photofinish pa ang pagsakay namin ni Roy sa bus kasi nag-sidetrip pa kami sa Hanging Coffins ng 12NN.

Around 12NN kasi sumakay na kami sa bus. Nag-milk shake ang girls na masakit na masakit na talaga ang katawan from the caving adventure the day before. Nag-decide namang mamili si Roy ng love charm. Ako naman thinking I don’t need it since Yuuji said I was “guwapo” a few minutes after being formally introduced, decided to explore the Echo Valley and catch a glimpse of the Hanging Coffins.

Sumunod naman si Roy sa’kin at binaba pa namin ang bundok para lang makalapit sa Hanging Coffins. 12:45 na nang marating namin ang fascinating traditional “cemetery” kaya kinailangan naming tumakbo pabalik ng bus.

Sa Baguio ay sinundo kami ni Uncle ni Thea, daddy ni MJ. Pinakain na naman kami ng masasarap at ginimik pa kami sa Alberto’s. San Mig Light, tofu at hip-hop music from Eyes Box ang aming send-off party. Tuloy, ang aming 11:40 departure naging 1:10 haha! Pero enjoy naman.

Five hours after nasa Maynila na kami.
At ngayon, sinusubukan kong namnamin ulit ang buong experience by writing this down. Kahit malayo, sigurado akong babalik-balikan ko ang Sagada. Tama ‘yung isa kong kaibigan, bitin ang isang weekend para sa ganu’n ka-enchanting na lugar.