Tuesday, June 14, 2005
Race The Wind: LAM NA! WILD! ASTEG! SOH-LED!
Race The Wind: The WWF Adventure Race
11 June 2005
Pagudpud, Ilocos Norte
Forget another race experience. Forget new friends. Forget the breathtaking view of Southeast Asia's first wind farm. The most valuable things I brought home from competing in "Race The Wind: The World Wildlife Fund Adventure Race" are those new terms in the title.
"WILD!" Friday madaling araw ang alis from WWF kaya gumimik pa'ko para huling hirit. Naisip ko kasi medyo matagal-tagal akong malalagak sa wild so nagpaka-wild muna ako sa urban setting. Kaya alas-dos na'ko natapos. Agad akong umuwi. Nag-empake at naghandang mag-bike papuntang Kalayaan Ave. Saka sumungit ang ulan. Parang unang pagsubok ang pag-bike dala ang lahat ng gamit mo for the whole trip sa matinding buhos ng ulan habang puyat at laseng ka. Binalikan ko pa 'yung rubbershoes ko...Tapos binalikan ko pa ulit 'yung lifevest ko. Pucha! Bakit kasi hindi ako nag-pack beforehand?!?
Past 4am ay lumarga na rin ang Fariñas Bus papuntang Pagudpud - ang sinasabing Boracay of the North. Kahit tahimik ang lahat, dama mo ang excitement sa hangin . Sa'kin, extra special ang adventure race na'to because it will be my first out-of-town, non-urban race. Figured this WWF-organized, Thumbie-designed race is the perfect reason for me to plunge into a whole new world in racing. Parang pag-plunge to death ni Maria Theresa Carlson from her condo unit because she was driven mad by her abusive husband na kapangalan ng bus na sinasakyan namin. Wild!
"ASTEG!" Malayo pala ang Ilocos Norte! Or as the girl host from WWF calls it "Ilocos Nortee." Pero ang sakit ng puwet ay napawi nang makita namin ang fifteen turbines ng kauna-unahang wind farm sa Pilipinas at sa buong Timong-Silangang Asya. Siguro around 5-storeys high, the all-white metal windmills that look like giant airplane propellers give you the impression that they are installations by an impressionist sculptor from space. It's fascinating how something so practical can be so beautiful. Parang upper body ni Leroy ('yung isa sa 2nd Place, Fun Category, from Baguio yata). Asteg!
At sinulit din ang ganda ng Ilocos para sa mga karerista. The Fun Course had us running, trekking while being slightly distracted by the breathtaking view of the Bangui Beach below, biking through the Ilocos highways, off-roading to and rapelling down Abang Falls, swimming in the choppy waters of the Luzon Strait (na I think was made extra difficult dahil hindi ako straight), and finally, running (well, more like jogging...actually, mas walking...) down the beach from where the windmills are. Sa mga elite, meron pa silang paddling at napuntahan pa nila ang "secret" Blue Lagoon.
"SOH-LED!" Bilang greenhorn sa sport, talagang maraming firsts ang naranasan ko sa WWF Adventure Race na'to. First time kong makapunta ng Pagudpud, for one.
First time kong makita si Bongbong Marcos in person. (Which explains the Marcosian concept of government architecture sa Ilocos Norte. All the Town Halls in the area are modern, well-kept edifices na talagang contrast sa rustic, provincial setting. 'Yung barangay hall lang ng Pagudpud parang bagong gawa at modern ang design. 'Yung sa Bangui may satellite dish pa sa harapan.)
First time kong makapag-bike sa highway nang walang masyadong iniidang sasakyan. First time kong mag-open water swim. First time kong hagisan ng mga talulot ng santan ng mga batang babaeng tuwang-tuwa sa pagbisikleta ko sa harap nila, at makipagkarera naman sa mga batang lalakeng nakasakay sa maliliit na bike. (Nakakatuwang makita ang impact ng sport sa community, 'di ba?)
" 'LAM NA!" Sige na nga, hindi pa rin matatawaran ang na-gain kong mga bagong kakilala sa karerang ito. Kasi sa urban races, hindi mo naman talaga nakakahalubilo ang mga hindi mo kakilala. Pero dahil 14 hours kayong magkakasama sa bus at isang buong weekend kayo sa dalampasigan, natural lang na magkakilanlan kayo kahit papaano. It was an honor to meet some of the sports' greats, ang mga pangalan na naririnig at nababasa ko lang noon nabigyan ng mukha. Nakakatuwang makinig sa mga kuwento nila. Nakaka-inspire talaga. Para silang naging wind at my back, ika nga.
(Although, meron ring mga kuwentong nakakalumo tulad na lang ng nangyaring tampering daw ng ilang trail signs sa elite course).
Hanggang sa Vigan, hanggang sa maubos ang Catty Sark at kalahating dosenang MP, hanggang maharang ng Highway Patrol sa Quezon Ave (kung kelan napakalapit na naming makauwi), ang saya at honor na nadama ko sa pagkarera ay parang isang magical trip to Oz.
Rey Agapay
Team X - 7th Place (Fun) Nax! Nakayabang pa hahaha!
11 June 2005
Pagudpud, Ilocos Norte
Forget another race experience. Forget new friends. Forget the breathtaking view of Southeast Asia's first wind farm. The most valuable things I brought home from competing in "Race The Wind: The World Wildlife Fund Adventure Race" are those new terms in the title.
"WILD!" Friday madaling araw ang alis from WWF kaya gumimik pa'ko para huling hirit. Naisip ko kasi medyo matagal-tagal akong malalagak sa wild so nagpaka-wild muna ako sa urban setting. Kaya alas-dos na'ko natapos. Agad akong umuwi. Nag-empake at naghandang mag-bike papuntang Kalayaan Ave. Saka sumungit ang ulan. Parang unang pagsubok ang pag-bike dala ang lahat ng gamit mo for the whole trip sa matinding buhos ng ulan habang puyat at laseng ka. Binalikan ko pa 'yung rubbershoes ko...Tapos binalikan ko pa ulit 'yung lifevest ko. Pucha! Bakit kasi hindi ako nag-pack beforehand?!?
Past 4am ay lumarga na rin ang Fariñas Bus papuntang Pagudpud - ang sinasabing Boracay of the North. Kahit tahimik ang lahat, dama mo ang excitement sa hangin . Sa'kin, extra special ang adventure race na'to because it will be my first out-of-town, non-urban race. Figured this WWF-organized, Thumbie-designed race is the perfect reason for me to plunge into a whole new world in racing. Parang pag-plunge to death ni Maria Theresa Carlson from her condo unit because she was driven mad by her abusive husband na kapangalan ng bus na sinasakyan namin. Wild!
"ASTEG!" Malayo pala ang Ilocos Norte! Or as the girl host from WWF calls it "Ilocos Nortee." Pero ang sakit ng puwet ay napawi nang makita namin ang fifteen turbines ng kauna-unahang wind farm sa Pilipinas at sa buong Timong-Silangang Asya. Siguro around 5-storeys high, the all-white metal windmills that look like giant airplane propellers give you the impression that they are installations by an impressionist sculptor from space. It's fascinating how something so practical can be so beautiful. Parang upper body ni Leroy ('yung isa sa 2nd Place, Fun Category, from Baguio yata). Asteg!
At sinulit din ang ganda ng Ilocos para sa mga karerista. The Fun Course had us running, trekking while being slightly distracted by the breathtaking view of the Bangui Beach below, biking through the Ilocos highways, off-roading to and rapelling down Abang Falls, swimming in the choppy waters of the Luzon Strait (na I think was made extra difficult dahil hindi ako straight), and finally, running (well, more like jogging...actually, mas walking...) down the beach from where the windmills are. Sa mga elite, meron pa silang paddling at napuntahan pa nila ang "secret" Blue Lagoon.
"SOH-LED!" Bilang greenhorn sa sport, talagang maraming firsts ang naranasan ko sa WWF Adventure Race na'to. First time kong makapunta ng Pagudpud, for one.
First time kong makita si Bongbong Marcos in person. (Which explains the Marcosian concept of government architecture sa Ilocos Norte. All the Town Halls in the area are modern, well-kept edifices na talagang contrast sa rustic, provincial setting. 'Yung barangay hall lang ng Pagudpud parang bagong gawa at modern ang design. 'Yung sa Bangui may satellite dish pa sa harapan.)
First time kong makapag-bike sa highway nang walang masyadong iniidang sasakyan. First time kong mag-open water swim. First time kong hagisan ng mga talulot ng santan ng mga batang babaeng tuwang-tuwa sa pagbisikleta ko sa harap nila, at makipagkarera naman sa mga batang lalakeng nakasakay sa maliliit na bike. (Nakakatuwang makita ang impact ng sport sa community, 'di ba?)
" 'LAM NA!" Sige na nga, hindi pa rin matatawaran ang na-gain kong mga bagong kakilala sa karerang ito. Kasi sa urban races, hindi mo naman talaga nakakahalubilo ang mga hindi mo kakilala. Pero dahil 14 hours kayong magkakasama sa bus at isang buong weekend kayo sa dalampasigan, natural lang na magkakilanlan kayo kahit papaano. It was an honor to meet some of the sports' greats, ang mga pangalan na naririnig at nababasa ko lang noon nabigyan ng mukha. Nakakatuwang makinig sa mga kuwento nila. Nakaka-inspire talaga. Para silang naging wind at my back, ika nga.
(Although, meron ring mga kuwentong nakakalumo tulad na lang ng nangyaring tampering daw ng ilang trail signs sa elite course).
Hanggang sa Vigan, hanggang sa maubos ang Catty Sark at kalahating dosenang MP, hanggang maharang ng Highway Patrol sa Quezon Ave (kung kelan napakalapit na naming makauwi), ang saya at honor na nadama ko sa pagkarera ay parang isang magical trip to Oz.
Rey Agapay
Team X - 7th Place (Fun) Nax! Nakayabang pa hahaha!
# posted by rey agapay @ 7:13 AM 
Comments:
<< Home
astig nga! galing galing!!! ingit na ako!! waaa....
sana makasali din ako sa AR fun lang muna. got my first race sa Montalban cup. masaya pero medyo nice experience..
sana makasali din ako sa AR fun lang muna. got my first race sa Montalban cup. masaya pero medyo nice experience..
ei rey got my first major race! nomad batangas challenge. medyo di minalas tea namin makatpos although nakalagpas kmi sa day 1 cut off. syang. medyo mainit pa nga dating ko sa race director pero ok na, tapos na eh! heheheh
Post a Comment
<< Home
