I'm a Baby!

Sa episode kanina ng Pinoy Big Brother (Monday, 12 September) may rejoinder tungkol sa kanilang past episodes na nag-elicit daw ng maraming negative reactions mula sa kanilang viewers. Sabi sa spiels ni Toni Gonzaga, marami raw kasi ang naartehan kay Cass nang mag-walkout siya nu’ng day na naging harem ladies silang girls sa in-attask na Haring Uma. Hindi rin yata ikinatuwa ng marami ang pag-confront ni Cass sa mga boys nang ma-overhear niya ang usapan ng mga ito sa kanilang kuwarto tungkol sa mga babaeng housemates.

Kaya para mas maipaliwanag ang side ni Cass sa mga viewers, ipinakita nila ang ilang eksena na “hindi angkop panoorin ng mga bata” kaya hindi nila isinali sa mga episodes noon. Pinakita kung paanong inutusan ni Uma si Cass na hubarin ang kanyang pantalon, at ipinapasok pa ni Uma ang ulo ni Cass sa robe niya. At nakita rin ang ilang bahagi ng conversation ng mga boys kung saan pinag-uusapan nila ang malaking boobs ni Cass.

Ang last segment na’yon ng Pinoy Big Brother ay maraming ipinapahiwatig sa dynamics ng isang reality program.

Una, ang isang reality show, kahit gaano nito itangkang ipakita ang whole truth ay subject pa rin sa creative at administrative prerogative ng mga media producers (the director, the writer, the managers, etc.), sa limitasyon ng oras, sa censorship laws, sa technical restraints at marami pang kadahilanan. Sa Journalism nga imposible ang absolute objectivity. So ‘wag din nating i-expect ang absolutely real reality show. Kahit kung mag-subscribe ka sa 24-hour internet o cable service para mapanood mo kahit kelan ang mga housemates, hindi mo rin talaga makikita ang buung-buong reality dahil maging ang images na ifi-feed sa’yo ay depende pa rin sa tingin ng producer na pinaka-interesting na nangyayari sa Bahay na Kuya sa mga panahong nanonood ka.

Ang kabuuan ng kuwento sa likod ng “kaartehan” ni Cass ay hindi natalakay nang buo noong una dahil hindi na-realize ng mga producers ng shows na ang mga detalyeng hindi nila in-include ay makakaapekto nang ganu’n kalaki sa perception ng mga viewers. At siyempre limitado rin sila sa oras, at nangamba rin sila marahil sa MTRCB sanctions kapag ipinalabas pa nila ang mga kabastusan ni Uma at ng mga boys sa mga naturang sitwasyon.

Ang desisyon ng mga producers ng Pinoy Big Brother na mag-include ng rejoinder explaining the whole situation is another important implication about reality programs, and Philippine television, in general. Nagri-react ang media sa viewers. Nakikinig sila, lalo’t kung overwhelming ang reaksyon. Nang marami na nga’ng nag-email at nag-text sa kanila, sabi ni Toni, tungkol sa kaartehan ni Cass, na-realize ng mga producers na hindi nila naikuwento nang sapat ang mga pangyayari. At agad naman silang umaksyon to address this.
Pero media issues aside, I find it baffling that many people would call Cass maarte for reacting negatively to Uma’s orders when he was king, and the boys’ private sex talk that she overheard. Just like the other viewers, hindi ko naman napanood ang mga footage sa rejoinder that now justifies her actions. Even then, I was applauding her feistiness in standing up for herself and for the other girls.

At the risk of displeasing Big Brother, winokawtan niya si Uma kahit na siya ang assigned king for the day and the girls must technically follow everything he says. At hindi lang siya nag-walkout dahil naiinis siya sa mga pinagagawa sa kanya. Nagre-react din siya negatively sa ginagawa sa kapwa niya, tulad na lang nu’ng pina-“shake your ass” ni Uma si Nene. Nagalit din siya dahil pinag-uusapan ng mga boys ang seksing yellow swimsuit ni Nene.

The fact na nag-iyakan ang mga girls the moment she walked out means hindi siya maarte dahil lahat ng girls nabastos din as much as she was. Only she was brave enough to do something about it. Maarte na pala ‘yon.

Nabaligtad yata ang mundo, dahil ako’ng taga-TV ang napa-protesta: Ano bang klaseng values meron ang mga manonood?!?