Friday, November 17, 2006
Iba Pang Pang-Wow Philippines
Sabi sa Newsbreak, 2 million tourists lang ang bumibista sa Pilipinas kumpara sa 14M sa Thailand, 16M sa Malaysia at sa kakapiranggot na 3M sa Vietnam. The story was actually about how our Southeast Asian neighbors are wisely enticing tourist dollars by sprucing up their historical and cultural sites. Samantalang ang mga malls ang pinambebenta nating bisitahin nila rito.
Assuming na ang mga turista ngayon gusto nila na talaga nilang ma-immerse sa kultura ng bansang binibista nila, then all we have to do is properly market already existing historical and cultural places na sa tingin ko papatok sa mga forenjers.
Dangwa. Napakamahal ng bulaklak sa West. Well, kahit dito, eh. Pero merong isang paradise na sangkatutak na bulaklak ang mabibili mo sa napakaliit na halaga. On peak seasons like Halloween and Valentine’s 24 hours itong bukas. Matutuwang puntahan ‘yan ng mga foreigners kasi makulay, maingay, masaya, exciting, feeling mo talaga part ka ng community na binista mo. May mga maskuladong nagfa-flower-arrangement pa! Perfect! Ayusin lang nang konti ang cleanliness, ang security at parking at konting marketing pa, perfect na’to.
Policarpio Street, Mandaluyong. Lagi nating sinasabi pinakamahaba at pinakamasaya ang Pasko dito sa Pilipinas. Pero parang hindi pa talaga natin nama-market ito sa buong mundo. May traditional appeal ang Pasko siguro sa mga bansang nagso-snow pero wala na ru’n ang spiritual side nu’ng Holidays. Hindi ko nga lang sure if that will really help entice tourists pero it will add to the flavor na dito talaga espesyal ang Pasko. Puwedeng i-package ang Policarpio sa iba pang Christmasy places like the Paskuhan Village at kahit ‘yung tindahan ng parol sa Gilmore.
The Met. Heto sayang ‘to. For all his efforts to promote himself hindi ko talaga lubusang magustuhan si Mayor Atienza kasi nga napakarami niyang opportunities na i-immortalize ang sarili niya by preserving the capital’s important architectural gems but instead he chooses to do so sa pagsisiksik niya sa victory float ni Pacquiao o kaya pagna-narrate sa isang daytime drama program. Ang dami pang nasasayang na building sa Manila. Army-Navy Club lang, eh. Sa Singapore na-realize na with the little “natural” culture they have, they’ve got to exert extra effort (and extra money which, of course, they have) para ma-higlight ang kanilang history. Kaya pini-preserve talaga nila ang mga kakaunting old buildings nila at ‘yun ang pinupuntahan ng mga turista ru’n.
UP-Katipunan. Pati mga university towns merong appeal sa tourists. Andito ang Vargas Museum at ang Ateneo Museum. May malalaking fields na puwede nating i-promote ang iba’t ibang sports na puwedeng i-try ng mga turista. Ayos din ang mga kainan at establishments dito na swak sa iba’t ibang budgets at tastes. I wouldn’t mind seeing more Norwegians jogging around campus as sports tourists.
Assuming na ang mga turista ngayon gusto nila na talaga nilang ma-immerse sa kultura ng bansang binibista nila, then all we have to do is properly market already existing historical and cultural places na sa tingin ko papatok sa mga forenjers.
Dangwa. Napakamahal ng bulaklak sa West. Well, kahit dito, eh. Pero merong isang paradise na sangkatutak na bulaklak ang mabibili mo sa napakaliit na halaga. On peak seasons like Halloween and Valentine’s 24 hours itong bukas. Matutuwang puntahan ‘yan ng mga foreigners kasi makulay, maingay, masaya, exciting, feeling mo talaga part ka ng community na binista mo. May mga maskuladong nagfa-flower-arrangement pa! Perfect! Ayusin lang nang konti ang cleanliness, ang security at parking at konting marketing pa, perfect na’to.
Policarpio Street, Mandaluyong. Lagi nating sinasabi pinakamahaba at pinakamasaya ang Pasko dito sa Pilipinas. Pero parang hindi pa talaga natin nama-market ito sa buong mundo. May traditional appeal ang Pasko siguro sa mga bansang nagso-snow pero wala na ru’n ang spiritual side nu’ng Holidays. Hindi ko nga lang sure if that will really help entice tourists pero it will add to the flavor na dito talaga espesyal ang Pasko. Puwedeng i-package ang Policarpio sa iba pang Christmasy places like the Paskuhan Village at kahit ‘yung tindahan ng parol sa Gilmore.
The Met. Heto sayang ‘to. For all his efforts to promote himself hindi ko talaga lubusang magustuhan si Mayor Atienza kasi nga napakarami niyang opportunities na i-immortalize ang sarili niya by preserving the capital’s important architectural gems but instead he chooses to do so sa pagsisiksik niya sa victory float ni Pacquiao o kaya pagna-narrate sa isang daytime drama program. Ang dami pang nasasayang na building sa Manila. Army-Navy Club lang, eh. Sa Singapore na-realize na with the little “natural” culture they have, they’ve got to exert extra effort (and extra money which, of course, they have) para ma-higlight ang kanilang history. Kaya pini-preserve talaga nila ang mga kakaunting old buildings nila at ‘yun ang pinupuntahan ng mga turista ru’n.
UP-Katipunan. Pati mga university towns merong appeal sa tourists. Andito ang Vargas Museum at ang Ateneo Museum. May malalaking fields na puwede nating i-promote ang iba’t ibang sports na puwedeng i-try ng mga turista. Ayos din ang mga kainan at establishments dito na swak sa iba’t ibang budgets at tastes. I wouldn’t mind seeing more Norwegians jogging around campus as sports tourists.
Blogged with Flock
# posted by rey agapay @ 2:20 AM 
