Thursday, December 21, 2006
Imajinin N'yo Lang...
I was so inspired to write this piece that as soon as the idea hit me, I immediately ran out of Starbucks to look for the nearest internet place. Kung kailan naman kelangan mo ng laptop, oo! Hinihintay ko kasi si Raz na sasabayan ko papuntang kasal ni Mel sa Tagaytay. Buti late siya nang may isang oras na ngayon at masusulat ko na rin ‘tong napakaimportanteng bagay na’to…It’s the solution to the Philippines’ problems! HAHAHAHA!
Binabasa ko kasi ‘yung Inquirer today (21 Dec 2006) at sa column ni Conrado de Quiros (There’s the Rub/ “Believe It or Not”), he seemingly cited a survey saying a third of the population wants to leave the country. At sinabi niyang this is only counting those who have the means to leave the country. Malamang daw, kung lahat ng Pilipino may pera para makalayas sa bansang ito, “you would probably be counting nearly the enture population.”
And that’s it! Ang Christmas wish ko, lahat ng tao na gusto nang umalis ng bansang ito, sana magka-means para gawin nga ‘yon. Then I will be left with a clean slate, with only the people who are truly dedicated to make this country work. After all, mas madaling ginawang Singapore ni Lee Kuan Yew ang Singapore dahil wala na silang choice kundi to make their tiny little island work. Ganu’n din ang South Korea. After their civil war, ‘yung mga dedicated pa rin to rebuild the democratic Korea, nagsibalikan from wherever they were in the world and built what is now the land of Samsung and Jewel in the Palace!
Just imagine. Kokonti ang population natin. Wala na’yung mga kaibigan mong ayaw na ayaw manood ng pelikulang Pilipino pero lagi naming nagtatanong kung ano ang latest tsismis sa mga artista natin. Wala na’yung mga taong laging nega at ang laging sambit na lang, eh, “Sa Pilipinas talaga…” o “Mga Pilipino talaga, o.” Ito ‘yung mga taong hindi na nila naa-identify ang sarili nila na Pilipino unless manalo si Pacquiao. Wala na’yung mga kritiko na nagsasabing gaya-gaya lang ang mga Pinoy pero 'pag ginagawa ‘yun ng Hollywood ang tawag nila, re-make or “international franchise.”
Just imagine! I might be left with the Ayalas na kahit imperyalistang-imperyalista ang hitsura, damang-dama mo ang pagka-Pinoy nila. Maaring ‘yung mga tipo nina MLQ3 at Conrado de Quiros na lang ang mamamayagpag sa media at ‘di ‘yung mga nansasaboy ng tubig sa mga nage-express lang ng kanilang opinion. Imagine public affairs programs na walang Cito Beltran who would proudly declare na his children don’t have Filipino passports because they will be less discriminated against abroad! Ang saya!
Ang mga artista ring matitira ‘yung tulad ni Chin-Chin Gutierrez na kita mong hindi lang para mag-land sa Time Magazine o pang-publicity lang ang kabutihan dahil she actually jumped from the second floor of their house to rescue her ailing mother out of their burning house, suffering cuts and 2nd-degree burns in the process! Bayani ka talaga, girl!
Maiiwan dito ang mga tipo ni Sir Jose Miguel Arguelles na sa kanyang Youngblood article eh dinetalye kung bakit pinipili niyang maging “titser lang” sa PSHigh kahit puwede naman siyang magtrabaho sa States. Aniya, “Call me an idealist, call me a romantic, but everytime I enter a classroom, I see 30 young faces filled with possibilities. I see faces of the future. And I realize that this country does have a good future. It’s written on my students’ faces. And seeing that is worth more than a good life spent somewhere else.” ‘Di ko nga lang sigurado kung ilan ang matitira niyang estudyante kapag nagkatotoo ang Christmas wish ko.
Matitira rin ang mga tulad ng kaibigan kong si Erica dela Cruz na pasosi-sosi pero “talagang naniniwala sa Pilipinas.” Sana magkatotoo ang mga pangarap niya para sa bansang ‘to. Erica, I told you that that conversation we had nu’ng hinatid mo’ko had such an impact on me kasi ang feeling ko nga kakaunti na lang kayo so nakaka-inspire ka talaga.
A Philippines na wala na’yung mga taong ayaw na rito. We may be less than a million for all I care. Matitira pa rin yata ang mga ilang sakim na pulitiko who would think they could finally rule, o ‘yung mga ilang malaki pa rin ang kinikita rito kahit sa anumang paraan, pero with more TRUE Filipinos in the majority of the population, mas madali-dali na lang ligptin ang mga ‘yon. Just imagine!
Binabasa ko kasi ‘yung Inquirer today (21 Dec 2006) at sa column ni Conrado de Quiros (There’s the Rub/ “Believe It or Not”), he seemingly cited a survey saying a third of the population wants to leave the country. At sinabi niyang this is only counting those who have the means to leave the country. Malamang daw, kung lahat ng Pilipino may pera para makalayas sa bansang ito, “you would probably be counting nearly the enture population.”
And that’s it! Ang Christmas wish ko, lahat ng tao na gusto nang umalis ng bansang ito, sana magka-means para gawin nga ‘yon. Then I will be left with a clean slate, with only the people who are truly dedicated to make this country work. After all, mas madaling ginawang Singapore ni Lee Kuan Yew ang Singapore dahil wala na silang choice kundi to make their tiny little island work. Ganu’n din ang South Korea. After their civil war, ‘yung mga dedicated pa rin to rebuild the democratic Korea, nagsibalikan from wherever they were in the world and built what is now the land of Samsung and Jewel in the Palace!
Just imagine. Kokonti ang population natin. Wala na’yung mga kaibigan mong ayaw na ayaw manood ng pelikulang Pilipino pero lagi naming nagtatanong kung ano ang latest tsismis sa mga artista natin. Wala na’yung mga taong laging nega at ang laging sambit na lang, eh, “Sa Pilipinas talaga…” o “Mga Pilipino talaga, o.” Ito ‘yung mga taong hindi na nila naa-identify ang sarili nila na Pilipino unless manalo si Pacquiao. Wala na’yung mga kritiko na nagsasabing gaya-gaya lang ang mga Pinoy pero 'pag ginagawa ‘yun ng Hollywood ang tawag nila, re-make or “international franchise.”
Just imagine! I might be left with the Ayalas na kahit imperyalistang-imperyalista ang hitsura, damang-dama mo ang pagka-Pinoy nila. Maaring ‘yung mga tipo nina MLQ3 at Conrado de Quiros na lang ang mamamayagpag sa media at ‘di ‘yung mga nansasaboy ng tubig sa mga nage-express lang ng kanilang opinion. Imagine public affairs programs na walang Cito Beltran who would proudly declare na his children don’t have Filipino passports because they will be less discriminated against abroad! Ang saya!
Ang mga artista ring matitira ‘yung tulad ni Chin-Chin Gutierrez na kita mong hindi lang para mag-land sa Time Magazine o pang-publicity lang ang kabutihan dahil she actually jumped from the second floor of their house to rescue her ailing mother out of their burning house, suffering cuts and 2nd-degree burns in the process! Bayani ka talaga, girl!
Maiiwan dito ang mga tipo ni Sir Jose Miguel Arguelles na sa kanyang Youngblood article eh dinetalye kung bakit pinipili niyang maging “titser lang” sa PSHigh kahit puwede naman siyang magtrabaho sa States. Aniya, “Call me an idealist, call me a romantic, but everytime I enter a classroom, I see 30 young faces filled with possibilities. I see faces of the future. And I realize that this country does have a good future. It’s written on my students’ faces. And seeing that is worth more than a good life spent somewhere else.” ‘Di ko nga lang sigurado kung ilan ang matitira niyang estudyante kapag nagkatotoo ang Christmas wish ko.
Matitira rin ang mga tulad ng kaibigan kong si Erica dela Cruz na pasosi-sosi pero “talagang naniniwala sa Pilipinas.” Sana magkatotoo ang mga pangarap niya para sa bansang ‘to. Erica, I told you that that conversation we had nu’ng hinatid mo’ko had such an impact on me kasi ang feeling ko nga kakaunti na lang kayo so nakaka-inspire ka talaga.
A Philippines na wala na’yung mga taong ayaw na rito. We may be less than a million for all I care. Matitira pa rin yata ang mga ilang sakim na pulitiko who would think they could finally rule, o ‘yung mga ilang malaki pa rin ang kinikita rito kahit sa anumang paraan, pero with more TRUE Filipinos in the majority of the population, mas madali-dali na lang ligptin ang mga ‘yon. Just imagine!
# posted by rey agapay @ 8:40 PM 
Comments:
<< Home
wooohooo!!! ako po'y isang mag-aaral sa Pisay pero di ko po teacher si Sir Arguelles. sobrang agree po ako sa sinabi niyo. ang saya siguro nun kung lahat ng tao sa Pilipinas ay totoong Pilipino.. hehehe...
Post a Comment
<< Home
