Monday, October 29, 2007
Brownout
It's 4:30am pero hindi ko pa rin makalimutan ang aking wild, bad dream that happened about two hours ago.
Brownout kasi sa'min so buti na lang nagyayang uminom si Adrian. At least madali-daling makatulog. Hindi naman ganu'n ka-init ngayon although mahirap pa rin dahil wala na ngang aircon, wala pang bentilador. Tapos ugali ko pang matulog nang nakataklob ng kumot.
Anyway, dahil hindi ko magawa ang aking naptime habit na magbasa, sinaksak ko na lang ang earphones sa cellphone at nagpahele sa "Dream Sounds" ng Wave 89.1. Du'n ako nakatulog nang konti.
Then I woke up. May music pa rin akong naririnig. I was on my right side, bale kaharap ko ang cabinet, at nasa likod ko naman ang bukas na bintana. Then naramdaman kong lumubog nang konti 'yung kudjon ng kama sa may likuran ko (Shit kinikilabutan ako just typing it right now). Siyempre natakot na'ko kasi may presence talaga ng kung ano na nasa likuran ko, katabi ko lang. I tried running for the door screaming but I couldn't move a muscle, nor could I make a sound. Nagpa-panic na talaga ako kasi sinusubkan ko talagang kumilos at gumawa ng kahit na anong ingay pero walang nangyayari. Du'n ko naiisip na hindi ako gising. Binabangungot ako, and if I don't wake myself up I might die.
So sabi ko kelangan ko muna mag-relax to will myself to wake up. I calmed down for a few seconds then tried getting up. Still I was paralyzed - my face pressed hard against my pillow, my arms crooked over my chest. Then I felt the being, whatever it is, hover on top of me. I know he was just mocking my helplessness because he wasn't putting his whole weight on me. I just know na it's hovering over me and I could sense the outline of his face against the part of the kumot that's covering my face. Kinalimutan ko na'ng relax-relax! Ito na'yung sinasabi nilang incubus. Putsa! Mamamatay na'ko! Then I tried communicating with the demon with my thoughts (figured if he can render me immobile he could very well read my mind). Sabi ko through, "Putang ina mo! Hindi ako natatakot sa'yo! Putang ina mo!" Minura ko lang siya nang minura. Tapos almost as sudden as he appeared, naramdaman kong wala na siya.
Unti-unti nang nag-relax 'yung buong katawan ko. I laid there for a few more seconds before finally attempting to move my finger. Nagalaw ko naman. Nakahinga nak'o nang malalim. Gising na'ko! But I also realized that throughout that nightmare, never na natigil 'yung music na napapakinggan ko sa radyo.
I'm thinking I was semi-conscious when I had that bad dream so aware pa rin ako sa radio. Has anybody ever experienced something like this, too? Kuwento naman, o.
***
Kwento ng Friendster kong si Andrew:
Ako! Ilang beses na din nangyari sa akin 'to, ang sama talaga ng pakiramdam na sobrang lakas na ng effort na binibigay mo para makakilos at para makapagsalita, hindi ka naman makagalaw.
Here goes:
Isang gabi sa aming probinsiya sa Mindanao - Sultan Kudarat, nagbibike ako papunta sa compound ng kuya ko. Yung compound ng bahay namin ay mga 2 compounds away from his. Ang kalye namin, walang ilaw, probinsiyang probinsiya pa talaga - di pa nga sementado yung daan. So nagbibike ako dun na kabisado ko lang talaga yung daan, lahat ng lubak at malalaking mga bato.
Then, yung compound before my brother's, may nakita ako sa peripheral vision ko to my right na nakaputi - so, unang pumasok sa isip ko, "nakaputi, so... white lady? multo? agh! puta! walang ganun." so, hinarap ko talaga, pag harap ng mukha ko sa kanan ko habang umaandar. aba! solid!! putang ina, white being nga! nakaputi na mahabang damit, mahabang buhok, di mo kita mukha, tapos meron siyang suot na parang sash, basta yung sinusuot ng mga pari - kulay brown. nanlamig ako. kumaripas ako sa pagsikad ng bike, pasok agad sa compound ng kuya ko, binagsak yung bike ko sa may pinto, takbo, sumbong agad sa kuya ko. grabeng hingal ko nun, pero pinagtawanan lang ako ng kuya ko. sabi niya magnanakaw lang daw yun, baka daw modus operandi. sabi ko hindi! nakita ko talaga! nakalutang.tapos yung kuya kong maton, kinuha yung baril niya, sabi "tara, puntahan natin." okay, lakad naman kami, sa likod niya ako siyempre, haha. pagpunta namin, as expected, wala.
mga 9pm yun.
10pm na, aba, kailangan kong umuwi, so, no other way but back to where i passed by. siyempre, paglabas ko ng gate ng kuya ko, karipas, wala nang tingin tingin. luckily, pagdating ko sa may gate namin, nakatayo yung tita ko at isang kaibigan ko sa harapan. binagsak ko agad yung bike ko at humarap kung saan ko nakita yung white lady/priest. to my surprise, nandun ulit siya! putang ina! solid, nakikita ko na naman, pero siyempre, di na ako masyado natatakot nun kasi may kasama ako. tinuro ko sa tita ko at sa kaibigan ko. sabi ng tita ko, wala naman daw siyang nakikita. pero sabi ng kasama ko, oo nga! ayun oh! pareho naming nakikita, lumulutang palayo.
whew.
so, umuwi na ako sa manila kasi pasukan na. isang gabi, sa aking kuwarto, naka-bentilador lang ako nun, nakahiga ako sa kama ko. bukas yung ilaw, bukas yung tv. humiga na ako para matulog. at nakaidlip na nga ako. after a while, nagising ako. at nagising ako siyempre, sa loob ng kuwarto ko, umaandar yung bentilador at yung tv. pero! di ako makagalaw. not an inch! di rin ako makasigaw! at, bumibigat na ng bumibigat ang pakiramdam ko. sinabi ko na sa sarili ko: "potra, this is not good." bangungot na nga. so palag! palag! palag! ayaw.
suddenly, narinig ko yung key ng bentilador ko na namatay, diba it makes a "clack" pag pinipindot. nakagalaw ako nung narinig ko yun, napatingin ako sa kaliwa ko kung nasaan yung bentilador.
guess what?
namatay nga yung bentilador ko.at may taong nakapindot.
guess who?
taong nakaputi na may brown na lace sa leeg na parang pang pari.
PU TANG INAH!!!
nakatayo ako bigla, takbo palabas ng kuwarto, takbo sa baba ng bahay, sa may altar at hinabol ang hininga ko! inalimpungatan ako! putang ina, from mindanao to manila, nasundan ako. nahiya akong kumatok sa kuwarto ng kuya ko kasi tangina, nakakahiya, baka matawa lang siya.
nung natauhan na ako na kailangan ko ding bumalik sa kuwarto para matulog ulit, dahan dahan akong bumalik sa kuwarto ko. scary thing is, nakapatay nga ang bentilador ko. so, di ko alam kung pano talaga nangyari yun.
tangina. bullshit ang bangungot!
yan rey.
haha, taas balahibo din ako habang nagttype.
Brownout kasi sa'min so buti na lang nagyayang uminom si Adrian. At least madali-daling makatulog. Hindi naman ganu'n ka-init ngayon although mahirap pa rin dahil wala na ngang aircon, wala pang bentilador. Tapos ugali ko pang matulog nang nakataklob ng kumot.
Anyway, dahil hindi ko magawa ang aking naptime habit na magbasa, sinaksak ko na lang ang earphones sa cellphone at nagpahele sa "Dream Sounds" ng Wave 89.1. Du'n ako nakatulog nang konti.
Then I woke up. May music pa rin akong naririnig. I was on my right side, bale kaharap ko ang cabinet, at nasa likod ko naman ang bukas na bintana. Then naramdaman kong lumubog nang konti 'yung kudjon ng kama sa may likuran ko (Shit kinikilabutan ako just typing it right now). Siyempre natakot na'ko kasi may presence talaga ng kung ano na nasa likuran ko, katabi ko lang. I tried running for the door screaming but I couldn't move a muscle, nor could I make a sound. Nagpa-panic na talaga ako kasi sinusubkan ko talagang kumilos at gumawa ng kahit na anong ingay pero walang nangyayari. Du'n ko naiisip na hindi ako gising. Binabangungot ako, and if I don't wake myself up I might die.
So sabi ko kelangan ko muna mag-relax to will myself to wake up. I calmed down for a few seconds then tried getting up. Still I was paralyzed - my face pressed hard against my pillow, my arms crooked over my chest. Then I felt the being, whatever it is, hover on top of me. I know he was just mocking my helplessness because he wasn't putting his whole weight on me. I just know na it's hovering over me and I could sense the outline of his face against the part of the kumot that's covering my face. Kinalimutan ko na'ng relax-relax! Ito na'yung sinasabi nilang incubus. Putsa! Mamamatay na'ko! Then I tried communicating with the demon with my thoughts (figured if he can render me immobile he could very well read my mind). Sabi ko through, "Putang ina mo! Hindi ako natatakot sa'yo! Putang ina mo!" Minura ko lang siya nang minura. Tapos almost as sudden as he appeared, naramdaman kong wala na siya.
Unti-unti nang nag-relax 'yung buong katawan ko. I laid there for a few more seconds before finally attempting to move my finger. Nagalaw ko naman. Nakahinga nak'o nang malalim. Gising na'ko! But I also realized that throughout that nightmare, never na natigil 'yung music na napapakinggan ko sa radyo.
I'm thinking I was semi-conscious when I had that bad dream so aware pa rin ako sa radio. Has anybody ever experienced something like this, too? Kuwento naman, o.
***
Kwento ng Friendster kong si Andrew:
Ako! Ilang beses na din nangyari sa akin 'to, ang sama talaga ng pakiramdam na sobrang lakas na ng effort na binibigay mo para makakilos at para makapagsalita, hindi ka naman makagalaw.
Here goes:
Isang gabi sa aming probinsiya sa Mindanao - Sultan Kudarat, nagbibike ako papunta sa compound ng kuya ko. Yung compound ng bahay namin ay mga 2 compounds away from his. Ang kalye namin, walang ilaw, probinsiyang probinsiya pa talaga - di pa nga sementado yung daan. So nagbibike ako dun na kabisado ko lang talaga yung daan, lahat ng lubak at malalaking mga bato.
Then, yung compound before my brother's, may nakita ako sa peripheral vision ko to my right na nakaputi - so, unang pumasok sa isip ko, "nakaputi, so... white lady? multo? agh! puta! walang ganun." so, hinarap ko talaga, pag harap ng mukha ko sa kanan ko habang umaandar. aba! solid!! putang ina, white being nga! nakaputi na mahabang damit, mahabang buhok, di mo kita mukha, tapos meron siyang suot na parang sash, basta yung sinusuot ng mga pari - kulay brown. nanlamig ako. kumaripas ako sa pagsikad ng bike, pasok agad sa compound ng kuya ko, binagsak yung bike ko sa may pinto, takbo, sumbong agad sa kuya ko. grabeng hingal ko nun, pero pinagtawanan lang ako ng kuya ko. sabi niya magnanakaw lang daw yun, baka daw modus operandi. sabi ko hindi! nakita ko talaga! nakalutang.tapos yung kuya kong maton, kinuha yung baril niya, sabi "tara, puntahan natin." okay, lakad naman kami, sa likod niya ako siyempre, haha. pagpunta namin, as expected, wala.
mga 9pm yun.
10pm na, aba, kailangan kong umuwi, so, no other way but back to where i passed by. siyempre, paglabas ko ng gate ng kuya ko, karipas, wala nang tingin tingin. luckily, pagdating ko sa may gate namin, nakatayo yung tita ko at isang kaibigan ko sa harapan. binagsak ko agad yung bike ko at humarap kung saan ko nakita yung white lady/priest. to my surprise, nandun ulit siya! putang ina! solid, nakikita ko na naman, pero siyempre, di na ako masyado natatakot nun kasi may kasama ako. tinuro ko sa tita ko at sa kaibigan ko. sabi ng tita ko, wala naman daw siyang nakikita. pero sabi ng kasama ko, oo nga! ayun oh! pareho naming nakikita, lumulutang palayo.
whew.
so, umuwi na ako sa manila kasi pasukan na. isang gabi, sa aking kuwarto, naka-bentilador lang ako nun, nakahiga ako sa kama ko. bukas yung ilaw, bukas yung tv. humiga na ako para matulog. at nakaidlip na nga ako. after a while, nagising ako. at nagising ako siyempre, sa loob ng kuwarto ko, umaandar yung bentilador at yung tv. pero! di ako makagalaw. not an inch! di rin ako makasigaw! at, bumibigat na ng bumibigat ang pakiramdam ko. sinabi ko na sa sarili ko: "potra, this is not good." bangungot na nga. so palag! palag! palag! ayaw.
suddenly, narinig ko yung key ng bentilador ko na namatay, diba it makes a "clack" pag pinipindot. nakagalaw ako nung narinig ko yun, napatingin ako sa kaliwa ko kung nasaan yung bentilador.
guess what?
namatay nga yung bentilador ko.at may taong nakapindot.
guess who?
taong nakaputi na may brown na lace sa leeg na parang pang pari.
PU TANG INAH!!!
nakatayo ako bigla, takbo palabas ng kuwarto, takbo sa baba ng bahay, sa may altar at hinabol ang hininga ko! inalimpungatan ako! putang ina, from mindanao to manila, nasundan ako. nahiya akong kumatok sa kuwarto ng kuya ko kasi tangina, nakakahiya, baka matawa lang siya.
nung natauhan na ako na kailangan ko ding bumalik sa kuwarto para matulog ulit, dahan dahan akong bumalik sa kuwarto ko. scary thing is, nakapatay nga ang bentilador ko. so, di ko alam kung pano talaga nangyari yun.
tangina. bullshit ang bangungot!
yan rey.
haha, taas balahibo din ako habang nagttype.
# posted by rey agapay @ 2:32 AM 
