I'm a Baby!

Sabi nila bad luck comes in three’s. So I’m hoping that with the third ay mag-iiba na ang kapalaran ko sa mga taong kino-consider kong espesyal.

Hindi ako perpektong tao and I cannot imagine the many times that I’ve hurt and disappointed people dahil wala akong pakialam sa kanila, hindi ko sila pinahahalagahan, or sa mga pagkakataong nagiging mean, arogante o kupal ako.

Pero still nakakalungkot lang when you people disappoint you because these are those really close to you. Kung hindi, wala ka namang paki sa kanila at sa pinagsamahan n’yo. Puwede kang magalit, ma-frustrate, mapikon, maasar pero not really ma-disappoint. Ito ang tatlong disappointments ko.

1. Si JF. Ito nakaka-disappoint kasi matanda na siya so parang you expect a little more kindess and maturity. Isa siya sa napakakonting kaibigan ko talaga from media and bago siya biglang naglaho na lang na parang bula eh parang our barkadahan (mga grupo sila ng mga bading na reporter) has reached a new level kasi naging regular ang pagkikita, ang textan, ang pagpunta sa P2. Tapos minsan nagkasundo na magkikita-kita sa Megamall. Andu’n na kaming lahat pala pero hindi kami lahat nagte-textan sa isa’t isa pero finally nagkita-kita na kaming tatlo. Si JF na lang ang wala. Tinext naming nang tinext, deadma. Tinawagan, deadma rin. So we assumed it’s one of those moods niya na nandedeadma lang talaga. Ganyan naman ‘yun lalo na kapag may hada. Tapos nu’ng magkakasama na kami, biglang tumawag ito sa isa at nagtatampo na kesyo hindi raw siya hinintay…Hindi ko na talaga alam kung ano ang full version ng kuwento ng pagsasalisihan nito pero mula nu’n hindi na siya sumagot sa mga text namin. Kahit nu’ng binati naming siya nu’ng birthday niya, deadma. Nagkaroon kasi siya ng boylet, iniisip namin, pero ganu’n ba dapat? Nagka-lovelife ka lang deadma ka na lang to the world, to the friends? So parang pampalipas-oras lang pala kami hangga’t magka-boylet ka?

2. Si FC. Kaibigan ko na siya mula nu’ng college. Hindi naging madali ang friendship namin kasi may natural repulsion yata kami sa isa’t isa. Alam mo ‘yung parang hindi lang kayo magka-vibes. Pero constant gimiks and inuman and converations for so many years and naging magkaibigang tunay na nga kayo. Kaya nakakalunlungkot nang dahil sa sobrang successful niya sa career niya ay napadala siya sa US, sa Cebu, at ngayon sa Baguio naman siya naka-base. Last week, nag-text ang bakla, magkita-kita raw kasi luluwas siya ng Maynila. Meron daw kasi siyang nakilala na gusto niyang i-meet. This might be it na raw. (Hay! Nakaka-disappoint ba talaga ang mga kaibigang bading kapag nagka-lovelife?) Du’n pa lang medyo tampo na’ko kasi parang never mo naisip dumalaw sa’min pero ‘tong lalakeng ‘to eefortin mo talaga? (Pero pinalampas ko na lang tutal may mga bagay naman sigurong ipe-perform ang lalakeng ‘yon sa kanya na hinding-hindi namin gagawin.) Anyway, true to his askew sense of priority, Saturday night niya imi-meet si this-must-be-it tapos kami ang ka-gimik niya ng Sunday night. (Tutal free na madalas ang Sunday nights ko mula nang maglaho na lang ‘tong si JF.) Pagdating ng Sunday night, hindi nagpaparamdam ang bakla so tinext ko na. Ang sagot lang sa text kong “Oi anona? Game na kme!” ay “Sori. Cnt. On a date right now.” Tapos ang usapan, tae ka lang sa buhay ko, Rey. Wala naman akong paki alam sa’yo at sa friendship-friendship na’yan. Basta ako nasa date!

3. Si RU. Napakarami kong na-overlook na mga bagay na usually would bother me in a guy na potential boyfriend. Take note, na-overlook at hindi in-overlook, meaning wala masyadong effort naman on my part. Pati nga ako nasu-surprise sa sarili ko. Siguro kapag ready ka na kasi, nagiging mas open ka at ‘yung mga pagkakamali mo in the past gusto mo nang baguhin with the new person you meet. Pero bigla na rin siyang nawala. After weeks na parang kami na nga. He even said na he loves me. So naniwala naman ako kasi love ko rin naman siya. The last conversation was over the phone (tinawagan ko na kasi hindi sumasagot sa text so baka walang load, tapos after so many texts biglang nag-text na papunta raw siyang Sarah’s eh niyayaya ko siya nu’n mag-dinner so nakakaasar, ‘di ba?) “Akala ko ba hindi mo pa ma-confirm kung sasama kang mag-dinner with me?” “Oo nga.” “Tapos ngayon pupunta ka lang pala ng Sarah’s? Mag-dinner na lang tayo.” “Eh, saglit lang ako rito tapos uuwi na rin ako.” “Akala ko pa naman kaya hindi mo ma-confirm kasi sasamahan mo pa mommy mo sa doktor, eh, magsa-Sarah’s ka lang pala, eh…(‘di makasagot) Bakit ba ayaw mo’ko makita.” “Ayoko lang.” No apologies, ganu’n lang.

At ang nakakatawa with these three disappointments, isang sincere, personal na apology lang alam kong mapapatawad ko sila.