Monday, July 28, 2008
ANG AKING KUWENTONG PEYUPS
Rey Agapay
BA Broadcast Communication (UP Diliman)
96-04074
ANG AKING KUWENTONG PEYUPS
Lahat naman yata ng taga-UP nangarapna makapag-contribute sa kuwentongpeyups project, a compilation of stories of the varied Iskolar ng Bayan experiences. Pero na-intimidate din ako sa hamon dahil nga naman sa loob ng isandaang taon, ano pa ba’ng makukuwento ko na maiiba? Kahit pa nakaka-inspire, lalo pang nakadagdag sa apprehension kong ito ang magagandang kuwentong nababasa ko sa Inquirer. So nag-isip talaga ako nang nag-isip kung ano ba ang puwede kong ikuwento. Nakakaasar nga lang pero kaninang umaga, the morning I was determined to write this piece for kuwentongpeyups, nabasa ko ang contribution ng aking batchmate at kaibigan. Ang ganda ng piece niya kasi kinuwento n’yo niya kung bakit niya piniling maging UP student kesa pumasok sa Star Circle. Interesting, ‘di ba? Pwes!
So, well, here’s my kuwento…
(Pagdasal n’yo na lang mapili para mabasa n’yo sa Inquirer. Send your appeals to 100kwentongpeyups@campaignsandgrey.net)
BA Broadcast Communication (UP Diliman)
96-04074
ANG AKING KUWENTONG PEYUPS
Lahat naman yata ng taga-UP nangarapna makapag-contribute sa kuwentongpeyups project, a compilation of stories of the varied Iskolar ng Bayan experiences. Pero na-intimidate din ako sa hamon dahil nga naman sa loob ng isandaang taon, ano pa ba’ng makukuwento ko na maiiba? Kahit pa nakaka-inspire, lalo pang nakadagdag sa apprehension kong ito ang magagandang kuwentong nababasa ko sa Inquirer. So nag-isip talaga ako nang nag-isip kung ano ba ang puwede kong ikuwento. Nakakaasar nga lang pero kaninang umaga, the morning I was determined to write this piece for kuwentongpeyups, nabasa ko ang contribution ng aking batchmate at kaibigan. Ang ganda ng piece niya kasi kinuwento n’yo niya kung bakit niya piniling maging UP student kesa pumasok sa Star Circle. Interesting, ‘di ba? Pwes!
So, well, here’s my kuwento…
(Pagdasal n’yo na lang mapili para mabasa n’yo sa Inquirer. Send your appeals to 100kwentongpeyups@campaignsandgrey.net)
Friday, July 25, 2008
Three Disappointing People in my Life
Sabi nila bad luck comes in three’s. So I’m hoping that with the third ay mag-iiba na ang kapalaran ko sa mga taong kino-consider kong espesyal.
Hindi ako perpektong tao and I cannot imagine the many times that I’ve hurt and disappointed people dahil wala akong pakialam sa kanila, hindi ko sila pinahahalagahan, or sa mga pagkakataong nagiging mean, arogante o kupal ako.
Pero still nakakalungkot lang when you people disappoint you because these are those really close to you. Kung hindi, wala ka namang paki sa kanila at sa pinagsamahan n’yo. Puwede kang magalit, ma-frustrate, mapikon, maasar pero not really ma-disappoint. Ito ang tatlong disappointments ko.
1. Si JF. Ito nakaka-disappoint kasi matanda na siya so parang you expect a little more kindess and maturity. Isa siya sa napakakonting kaibigan ko talaga from media and bago siya biglang naglaho na lang na parang bula eh parang our barkadahan (mga grupo sila ng mga bading na reporter) has reached a new level kasi naging regular ang pagkikita, ang textan, ang pagpunta sa P2. Tapos minsan nagkasundo na magkikita-kita sa Megamall. Andu’n na kaming lahat pala pero hindi kami lahat nagte-textan sa isa’t isa pero finally nagkita-kita na kaming tatlo. Si JF na lang ang wala. Tinext naming nang tinext, deadma. Tinawagan, deadma rin. So we assumed it’s one of those moods niya na nandedeadma lang talaga. Ganyan naman ‘yun lalo na kapag may hada. Tapos nu’ng magkakasama na kami, biglang tumawag ito sa isa at nagtatampo na kesyo hindi raw siya hinintay…Hindi ko na talaga alam kung ano ang full version ng kuwento ng pagsasalisihan nito pero mula nu’n hindi na siya sumagot sa mga text namin. Kahit nu’ng binati naming siya nu’ng birthday niya, deadma. Nagkaroon kasi siya ng boylet, iniisip namin, pero ganu’n ba dapat? Nagka-lovelife ka lang deadma ka na lang to the world, to the friends? So parang pampalipas-oras lang pala kami hangga’t magka-boylet ka?
2. Si FC. Kaibigan ko na siya mula nu’ng college. Hindi naging madali ang friendship namin kasi may natural repulsion yata kami sa isa’t isa. Alam mo ‘yung parang hindi lang kayo magka-vibes. Pero constant gimiks and inuman and converations for so many years and naging magkaibigang tunay na nga kayo. Kaya nakakalunlungkot nang dahil sa sobrang successful niya sa career niya ay napadala siya sa US, sa Cebu, at ngayon sa Baguio naman siya naka-base. Last week, nag-text ang bakla, magkita-kita raw kasi luluwas siya ng Maynila. Meron daw kasi siyang nakilala na gusto niyang i-meet. This might be it na raw. (Hay! Nakaka-disappoint ba talaga ang mga kaibigang bading kapag nagka-lovelife?) Du’n pa lang medyo tampo na’ko kasi parang never mo naisip dumalaw sa’min pero ‘tong lalakeng ‘to eefortin mo talaga? (Pero pinalampas ko na lang tutal may mga bagay naman sigurong ipe-perform ang lalakeng ‘yon sa kanya na hinding-hindi namin gagawin.) Anyway, true to his askew sense of priority, Saturday night niya imi-meet si this-must-be-it tapos kami ang ka-gimik niya ng Sunday night. (Tutal free na madalas ang Sunday nights ko mula nang maglaho na lang ‘tong si JF.) Pagdating ng Sunday night, hindi nagpaparamdam ang bakla so tinext ko na. Ang sagot lang sa text kong “Oi anona? Game na kme!” ay “Sori. Cnt. On a date right now.” Tapos ang usapan, tae ka lang sa buhay ko, Rey. Wala naman akong paki alam sa’yo at sa friendship-friendship na’yan. Basta ako nasa date!
3. Si RU. Napakarami kong na-overlook na mga bagay na usually would bother me in a guy na potential boyfriend. Take note, na-overlook at hindi in-overlook, meaning wala masyadong effort naman on my part. Pati nga ako nasu-surprise sa sarili ko. Siguro kapag ready ka na kasi, nagiging mas open ka at ‘yung mga pagkakamali mo in the past gusto mo nang baguhin with the new person you meet. Pero bigla na rin siyang nawala. After weeks na parang kami na nga. He even said na he loves me. So naniwala naman ako kasi love ko rin naman siya. The last conversation was over the phone (tinawagan ko na kasi hindi sumasagot sa text so baka walang load, tapos after so many texts biglang nag-text na papunta raw siyang Sarah’s eh niyayaya ko siya nu’n mag-dinner so nakakaasar, ‘di ba?) “Akala ko ba hindi mo pa ma-confirm kung sasama kang mag-dinner with me?” “Oo nga.” “Tapos ngayon pupunta ka lang pala ng Sarah’s? Mag-dinner na lang tayo.” “Eh, saglit lang ako rito tapos uuwi na rin ako.” “Akala ko pa naman kaya hindi mo ma-confirm kasi sasamahan mo pa mommy mo sa doktor, eh, magsa-Sarah’s ka lang pala, eh…(‘di makasagot) Bakit ba ayaw mo’ko makita.” “Ayoko lang.” No apologies, ganu’n lang.
At ang nakakatawa with these three disappointments, isang sincere, personal na apology lang alam kong mapapatawad ko sila.
Hindi ako perpektong tao and I cannot imagine the many times that I’ve hurt and disappointed people dahil wala akong pakialam sa kanila, hindi ko sila pinahahalagahan, or sa mga pagkakataong nagiging mean, arogante o kupal ako.
Pero still nakakalungkot lang when you people disappoint you because these are those really close to you. Kung hindi, wala ka namang paki sa kanila at sa pinagsamahan n’yo. Puwede kang magalit, ma-frustrate, mapikon, maasar pero not really ma-disappoint. Ito ang tatlong disappointments ko.
1. Si JF. Ito nakaka-disappoint kasi matanda na siya so parang you expect a little more kindess and maturity. Isa siya sa napakakonting kaibigan ko talaga from media and bago siya biglang naglaho na lang na parang bula eh parang our barkadahan (mga grupo sila ng mga bading na reporter) has reached a new level kasi naging regular ang pagkikita, ang textan, ang pagpunta sa P2. Tapos minsan nagkasundo na magkikita-kita sa Megamall. Andu’n na kaming lahat pala pero hindi kami lahat nagte-textan sa isa’t isa pero finally nagkita-kita na kaming tatlo. Si JF na lang ang wala. Tinext naming nang tinext, deadma. Tinawagan, deadma rin. So we assumed it’s one of those moods niya na nandedeadma lang talaga. Ganyan naman ‘yun lalo na kapag may hada. Tapos nu’ng magkakasama na kami, biglang tumawag ito sa isa at nagtatampo na kesyo hindi raw siya hinintay…Hindi ko na talaga alam kung ano ang full version ng kuwento ng pagsasalisihan nito pero mula nu’n hindi na siya sumagot sa mga text namin. Kahit nu’ng binati naming siya nu’ng birthday niya, deadma. Nagkaroon kasi siya ng boylet, iniisip namin, pero ganu’n ba dapat? Nagka-lovelife ka lang deadma ka na lang to the world, to the friends? So parang pampalipas-oras lang pala kami hangga’t magka-boylet ka?
2. Si FC. Kaibigan ko na siya mula nu’ng college. Hindi naging madali ang friendship namin kasi may natural repulsion yata kami sa isa’t isa. Alam mo ‘yung parang hindi lang kayo magka-vibes. Pero constant gimiks and inuman and converations for so many years and naging magkaibigang tunay na nga kayo. Kaya nakakalunlungkot nang dahil sa sobrang successful niya sa career niya ay napadala siya sa US, sa Cebu, at ngayon sa Baguio naman siya naka-base. Last week, nag-text ang bakla, magkita-kita raw kasi luluwas siya ng Maynila. Meron daw kasi siyang nakilala na gusto niyang i-meet. This might be it na raw. (Hay! Nakaka-disappoint ba talaga ang mga kaibigang bading kapag nagka-lovelife?) Du’n pa lang medyo tampo na’ko kasi parang never mo naisip dumalaw sa’min pero ‘tong lalakeng ‘to eefortin mo talaga? (Pero pinalampas ko na lang tutal may mga bagay naman sigurong ipe-perform ang lalakeng ‘yon sa kanya na hinding-hindi namin gagawin.) Anyway, true to his askew sense of priority, Saturday night niya imi-meet si this-must-be-it tapos kami ang ka-gimik niya ng Sunday night. (Tutal free na madalas ang Sunday nights ko mula nang maglaho na lang ‘tong si JF.) Pagdating ng Sunday night, hindi nagpaparamdam ang bakla so tinext ko na. Ang sagot lang sa text kong “Oi anona? Game na kme!” ay “Sori. Cnt. On a date right now.” Tapos ang usapan, tae ka lang sa buhay ko, Rey. Wala naman akong paki alam sa’yo at sa friendship-friendship na’yan. Basta ako nasa date!
3. Si RU. Napakarami kong na-overlook na mga bagay na usually would bother me in a guy na potential boyfriend. Take note, na-overlook at hindi in-overlook, meaning wala masyadong effort naman on my part. Pati nga ako nasu-surprise sa sarili ko. Siguro kapag ready ka na kasi, nagiging mas open ka at ‘yung mga pagkakamali mo in the past gusto mo nang baguhin with the new person you meet. Pero bigla na rin siyang nawala. After weeks na parang kami na nga. He even said na he loves me. So naniwala naman ako kasi love ko rin naman siya. The last conversation was over the phone (tinawagan ko na kasi hindi sumasagot sa text so baka walang load, tapos after so many texts biglang nag-text na papunta raw siyang Sarah’s eh niyayaya ko siya nu’n mag-dinner so nakakaasar, ‘di ba?) “Akala ko ba hindi mo pa ma-confirm kung sasama kang mag-dinner with me?” “Oo nga.” “Tapos ngayon pupunta ka lang pala ng Sarah’s? Mag-dinner na lang tayo.” “Eh, saglit lang ako rito tapos uuwi na rin ako.” “Akala ko pa naman kaya hindi mo ma-confirm kasi sasamahan mo pa mommy mo sa doktor, eh, magsa-Sarah’s ka lang pala, eh…(‘di makasagot) Bakit ba ayaw mo’ko makita.” “Ayoko lang.” No apologies, ganu’n lang.
At ang nakakatawa with these three disappointments, isang sincere, personal na apology lang alam kong mapapatawad ko sila.
Monday, July 14, 2008
The Wedding Shitter
1. Nakatanggap ako ng “Putang ina mo rin” text from a number na wala sa phonebook ko. Almost immediately after I received it ay tinawagan ko ang sender pero hindi siya sumasagot. Prinovoke ko po siya with a couple of messages para ma-deduce ko kahit papaano kung sino siya, or kung ano ang pinanggagalingan ng mura niya (Bkt dka sumasagot? Natatakot ka ngyn sa bakla tangna ka!) pero talagang wala na nga rin siya siguro sa mood makipag-away. Siguro knee-jerk reaction na lang niya ang pag-text sa’kin.
Ang suspetsa ko ay may kinalaman siya sa isang blog entry ko na tumutuligsa sa UP Vanguard sa kanilang pagbibigay ng award kay former Dictator and Guiness World Record Holder for Plunder Ferdinand Marcos. After I posted that kasi ay meron akong natanggap na dalawang Friendster messages from members of that fraternity. ‘Yung isa ay inignore ko lang kasi “Putang ina mo rin” lang din ang sinabi niya. ‘Yung isa ay medyo mahaba-haba pero medyo kalmado ko pa namang nasagot. He ended up replying quite cordially, apologizing for his hasty misjudgment of me. O, ‘di ba?
I never got to know who the texter was. Hindi na’ko interesado. Hindi rin ako sure na taga-UP Vanguard siya dahil may ilan din akong pinutang ina sa blog. So kung talagang blog-related ang pagmumura ni anonymous texter, puwede rin siyang either si Abalos o si Angelica Panganiban, malay natin!
2. Question to all my straight male friends: Do you know the pleasure of having your nipples fondled and licked? Wala lang. Inisip ko lang if your straight female sex partners do that to you? Do you even wish they’d do it? Curious lang.
3. Do straight couples talk about sex? Paano kaya? Hmmm…
4. Wala na palang UP Atheists’ Circle. Nu’ng una ‘tong na-form some time in the 90’s (estudyante pa’ko) talagang pinag-usapan siya. Nabalita kahit sa TV! I was never and will never be an atheist pero the mere fact that they came into existence is a testament to the liberal views of UP that I am so proud of. Pero siguro sa paglipas ng panahon, mahirap mabuhay nang wala kang anumang diyos na nakakapitan. Nasaan na kaya ang mga former members ng UP Atheists’ Circle? May nag-madre na kaya? May nagka-in-love-an at na-realize na iba ang kasal kapag walang anumang diyos na pinagsusumpaan ng inyong commitment?
5. Isa pang wala na ngayon ang mga Filipino gay glossies – from Valentino hanggang Icon Mag. Hindi ko kasi ma-imagine na hindi sila kumikita, eh. At nu’ng nawala sila, sabay-sabay. Tapos basta na lang. Parang isa-isang dinukot sa gabi. Ayokong maging conspiracy theorist pero there’s something to it…
6. Ngayon isang Cong. Abante ang nagsampa ng kaso laban sa men’s magazines at tabloids na pornographic daw. Nakanampuch! (Shet! Baka makatanggap naman ako ng anonymous text from one of his staff) Ang dami nating problema ito talaga ang pinagtutuunan niya. Ayoko na siyang debatihin punto pero punto. Pointless lang.
7. Sa kasal ng aking close friends na sina Karen at TJ nu’ng Sabado, may isang importanteng bagay akong natutunan: ‘wag kakain nang marami at baka matae ka. Mahirap ‘yun ‘pag nagho-host ka! Sa buong set ni Noel Cabangon (na family friend nina Karen, who comes from an illustrious family of UP activists), sa dance ng couple, sa bouquet and garter game, sa speech ng parents, toast ng best man at man of honor (oo, man of honor) at speech ng newlyweds taeng-tae ako. Buti na lang at malapit lang ang reception venue (ang napakagandang Windmills and Rainforest na pag-aari ng pamilya ng aking kaibigan at ka-Body Attack) kaya nakatakbo agad ako ng GMA. I swear, iika-ika papuntang elevator pero hindi na’ko umabot. Du’n na’ko sa first floor CR nagkalat! Whew!
On that note, congrats ulit kina TJ at Karen! Ang galeng n’yo! Three years together tapos you decided to get married in less than a month lang! ‘Yun ang sign na you found the right one, deadma sa matagal na pag-iisip, ‘pag sinabi n’yong gusto n’yo nang magpakasal, kahit ora mismo, magpapakasal kayo!
Ang suspetsa ko ay may kinalaman siya sa isang blog entry ko na tumutuligsa sa UP Vanguard sa kanilang pagbibigay ng award kay former Dictator and Guiness World Record Holder for Plunder Ferdinand Marcos. After I posted that kasi ay meron akong natanggap na dalawang Friendster messages from members of that fraternity. ‘Yung isa ay inignore ko lang kasi “Putang ina mo rin” lang din ang sinabi niya. ‘Yung isa ay medyo mahaba-haba pero medyo kalmado ko pa namang nasagot. He ended up replying quite cordially, apologizing for his hasty misjudgment of me. O, ‘di ba?
I never got to know who the texter was. Hindi na’ko interesado. Hindi rin ako sure na taga-UP Vanguard siya dahil may ilan din akong pinutang ina sa blog. So kung talagang blog-related ang pagmumura ni anonymous texter, puwede rin siyang either si Abalos o si Angelica Panganiban, malay natin!
2. Question to all my straight male friends: Do you know the pleasure of having your nipples fondled and licked? Wala lang. Inisip ko lang if your straight female sex partners do that to you? Do you even wish they’d do it? Curious lang.
3. Do straight couples talk about sex? Paano kaya? Hmmm…
4. Wala na palang UP Atheists’ Circle. Nu’ng una ‘tong na-form some time in the 90’s (estudyante pa’ko) talagang pinag-usapan siya. Nabalita kahit sa TV! I was never and will never be an atheist pero the mere fact that they came into existence is a testament to the liberal views of UP that I am so proud of. Pero siguro sa paglipas ng panahon, mahirap mabuhay nang wala kang anumang diyos na nakakapitan. Nasaan na kaya ang mga former members ng UP Atheists’ Circle? May nag-madre na kaya? May nagka-in-love-an at na-realize na iba ang kasal kapag walang anumang diyos na pinagsusumpaan ng inyong commitment?
5. Isa pang wala na ngayon ang mga Filipino gay glossies – from Valentino hanggang Icon Mag. Hindi ko kasi ma-imagine na hindi sila kumikita, eh. At nu’ng nawala sila, sabay-sabay. Tapos basta na lang. Parang isa-isang dinukot sa gabi. Ayokong maging conspiracy theorist pero there’s something to it…
6. Ngayon isang Cong. Abante ang nagsampa ng kaso laban sa men’s magazines at tabloids na pornographic daw. Nakanampuch! (Shet! Baka makatanggap naman ako ng anonymous text from one of his staff) Ang dami nating problema ito talaga ang pinagtutuunan niya. Ayoko na siyang debatihin punto pero punto. Pointless lang.
7. Sa kasal ng aking close friends na sina Karen at TJ nu’ng Sabado, may isang importanteng bagay akong natutunan: ‘wag kakain nang marami at baka matae ka. Mahirap ‘yun ‘pag nagho-host ka! Sa buong set ni Noel Cabangon (na family friend nina Karen, who comes from an illustrious family of UP activists), sa dance ng couple, sa bouquet and garter game, sa speech ng parents, toast ng best man at man of honor (oo, man of honor) at speech ng newlyweds taeng-tae ako. Buti na lang at malapit lang ang reception venue (ang napakagandang Windmills and Rainforest na pag-aari ng pamilya ng aking kaibigan at ka-Body Attack) kaya nakatakbo agad ako ng GMA. I swear, iika-ika papuntang elevator pero hindi na’ko umabot. Du’n na’ko sa first floor CR nagkalat! Whew!
On that note, congrats ulit kina TJ at Karen! Ang galeng n’yo! Three years together tapos you decided to get married in less than a month lang! ‘Yun ang sign na you found the right one, deadma sa matagal na pag-iisip, ‘pag sinabi n’yong gusto n’yo nang magpakasal, kahit ora mismo, magpapakasal kayo!
